سیامک نادری
روز جمعه ۶ خرداد ۱۴۰۱ رژیم جمهوری اسلامی با ایجاد حصار کشی با « دیوارهای بتونی» و « نصب دوربین های مدار بسته» در اطراف « خاوران » در تهران پرداخت؛ این اقدام جنایتکارانه بیش و پیش از آنکه گامی در جهت محدود سازی، پنهان سازی و پاک کردن حافظه تاریخی مردم ایران از جنایات دهه ۶۰ باشد، نشانگر اهداف شوم جهت پاکسازی آثار جنایت٬ تخریب، جابجایی مزار ها و دستکاری و زدودن آثار جنایات و سنگ مزار ها و یا حتی انتقال پیکر های جانباختگان …است.
با پایان یافتن محاکمه حمید نوری، شکنجه گر و دادیار و معاون ناصریان در زندان گوهر دشت در قتل عام ۶۷ در استکهلم و عواقب حقوقی، سیاسی و بین المللی برای رژیم و همچنین بازتاب این جنایت علیه بشریّت در میان مردم و بویژه نسل های جوان، و فرارسیدن اعلام حکم دادگاه بین المللی که در ۱۴ جولای۲۰۲۲ ، اقدام رژیم معنا و مفهوم دیگری می یابد، بدین سبب نمی توان اقدام جدید رژیم جمهوری اسلامی را صرفاً همچون محدود سازی های سالیان گذشته تحلیل و بررسی نمود.
بنابر این لزوم هوشیاری، اطلاع رسانی، موضعگیری و اقدام عملی سازمانها و نهادهای حقوق بشری..و « درخواست اعزام ناظران بین المللی به خاوران» و اعلام « هشدار نسبت به احتمال تخریب، جابجایی و دستکاری… خاوران» مسئولیت و وظیفه عاجل همه دادخواهان و فعالین حقوق بشری و… است.
بویژه آنکه در حیص و بیص تظاهرات مردم به خشم آمده از فاجعه ریزش متروپل در آبادان و آوار گرانی و فساد… رژیم جمهوری اسلامی فرصت مناسبی یافته تا جهت دستکاری، دستکاری،جابجایی تخریب، و نابودی آثار جنایت را به انجام برساند.
حقیقت مانا
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.