حنیف حیدرنژاد
– «در فرانسه از سال 2018 متلکپرانی جرم محسوب شده و برای آن مجازات نقدی تا 750 یور در نطر گرفته شده است. در پرتغال، بلژیک و هلند نیز متلکپرانی جرم محسوب میشود.»
– در متلکپرانی، زن مورد تحقیر قرار میگیرد و به او به دیِد وسیلهای برای خنده و تفریح و لذت جنسی نگریسته میشود. این یک معضل اجتماعی است.
– وظیفه قانونگذاران است که به متلکپرانی به عنوان یک مشکل اجتماعی نگاه کرده و آن را در قانون به عنوان جرم و خلاف تعریف کرده و برای آن مجازات در نظر بگیرند.
حنیف حیدرنژاد – زنان در همه کشورهای جهان دردها و مشکلات مشترکی دارند. اولویتها و شدت و ضعف برخی از این مشکلات بسته به هر کشور، کمتر یا بیشتر و روشهای مبارزه برای حل آنها نیز با هم متفاوت هستند. میتوان از مبارزه در هر کشور درس آموخت و سطح مطالبات در کشور محل زندگی خود را بالاتر برد و روشهای رسیدن به آن را با خلاقیت مربوط به هر کشور تعیین کرد. یکی از دردهای مشترک زنان در همه جهان «متلکپرانی» که در کشورهای غیردمکراتیک و جوامع بسته که حقوق زنان در آنها رعایت نمیشود اتفاقا بیشتر است. در این نوشته با استفاده از منابع مختلف به تجربه زنان آلمان در این مورد پرداخته شده است.
تجربه زنان آلمان در مورد متلکپرانی را میتوان چنین جمعبندی کرد:
– در مورد متلکپرانی نباید بیتفاوت بود و سکوت کرد.
– آنجا که خطری متوجه نیست باید با کسی که متلک میگوید برخورد کرد.
– اگر شاهد متلکپرانی هستید، تماشاچی نباشید. به دفاع از زنی که مورد متلکپرانی قرار گرفته بپردازید و به کسی که متلک میگوید هشدار دهید.
– در متلکپرانی، زن مورد تحقیر قرار میگیرد و به او به دیِد وسیلهای برای خنده و تفریح و لذت جنسی نگریسته میشود. این یک معضل اجتماعی است.
– وظیفه قانونگذاران است که به متلکپرانی به عنوان یک مشکل اجتماعی نگاه کرده و آن را در قانون به عنوان جرم و خلاف تعریف کرده و برای آن مجازات در نظر بگیرند.
یک دانشجوی فعال در زمینه حقوق زنان در آلمان در اوت سال ۲۰۲۰ با انتشار دادخواستی در اینترنت با عنوان «در سال ۲۰۲۰ هستیم، متلکپرانی باید جرم محسوب شود» خواهان آن شد که در قوانین آلمان، «متلکپرانی» علیه زنان یک جرم و اقدام «خلاف» محسوب شود. ۷۰٫۰۰۰ نفر در فاصله کمتر از چهار ماه از این دادخواست حمایت کردند. کمیسیون دادخواهی در پارلمان آلمان در حال بررسی این دادخواست میباشد. چندین نهاد مدافع حقوق زنان از جمله مجله «اِما»، انجمن «افق زنان- علیه خشونت جنسی»، انجمن «سرزمین زنان» از این دادخواست (پتیشن) حمایت کردند.
در بخشی از این دادخواست آمده: «مزاحمت و آزار کلامی در این کشور جرم تلقی نمیشود. معیار مزاحمت جنسی تماس جسمی و جنسی است. آیا این بدان معنی است که مزاحمت و آزار بدون تماس جسمی یا جنسی قابل پذیرش است؟»
این دادخواست به کشورهای دیگر اشاره کرده و از جمله مینویسد: «در فرانسه از سال ۲۰۱۸ متلکپرانی جرم محسوب شده و برای آن مجازات نقدی تا ۷۵۰ یور در نطر گرفته شده است. در پرتغال، بلژیک و هلند نیز متلکپرانی جرم محسوب میشود.»
در این دادخواست آمده: «نباید حتما زن بود یا به خاطر خواهر و دخترِ خود علیه مزاحمت جنسی اقدام کرد. متلکپرانی موضوعی است که همه شهروندان را شامل میشود. در جامعه از یکسو همواره از برابری جنسی صحبت میکنیم ولی از سوی دیگر اجازه میدهیم که به زنان به عنوان ابزاری برای تحریک جنسی نگریسته شود، بی آنکه علیه چنین بی احترامیهای کلامی از خود واکنش نشان دهیم.»
این دادخواست خواهان آن است که «مزاحمت کلامی میبایست جایگاه خودش را در قانون پیدا کرده و برای مقابله با آن [به عنوان اقدام خلاف قانون] باید جریمه نقدی در نظر گرفته شود.»
وبسایت روزنامه دیتسایت در اکتبر سال ۲۰۲۰ در حمایت از این دادخواست، تجربه دو زن جوان را که از متلکپرانی آزار دیدهاند منتشر کرد.
این وبسایت مینویسد: «سوت زدن و نگاههای آزاردهنده از جمله مواردی هستند که لوئیزه ۲۶ ساله و مایا ۱۷ ساله، روزانه از آن رنج میبرند.»
لوئیزه که خبرنگار است میگوید: «از زمانی که ۱۳ ساله بودم، به من متلک گفته شده. الان هم تقریبا هر روز پیش میآید که وقتی ماشینی از کنارم رد میشود، راننده داد میزند «هی خوشگله!» یا وقتی دارم با دوچرخه حرکت میکنم، یکی میگوید: «عجب باسنی!» اینطور مواقع احساس فلج بودن دارم. بدترین تجربهام زمانی بود که وقتی در یک سوپرمارکت در قسمت سبزیجات میخواستم گوجه جدا کنم؛ سه تا جوان کنارم آمدند. یکی از آنها یک کاهو برداشت و بعد به چشمام زُل زده و یکی یکی برگهای کاهو را کنار میزد و به قسمت داخلیتر میرفت و به من گفت: «همینطور خوب میتوانم لبههای آلت تناسلی تو رو کنار بزنم و داخل بشم.» آن دو نفر مرد دیگر هم ایستاده بودند و فقط نگاه میکردند. قلبم به شدت میزد، هیچکاری نمیتوانستم بکنم. اشک در چشمهایم جمع شد و حتا وقتی کمی آرام شدم، نتوانستم از آن مردها بپرسم چرا و به چه حقی این رفتار را با من میکنند!»
لوئیزه ادامه میدهد: «الان مدتهاست که دیگر متلکها را نادیده نمیگیرم و با کسی که به من متلک میگوید برخورد میکنم. فقط جایی که احساس کنم در خطر هستم، این کار را نمیکنم. اینکه در چنین وضعیتی زنان احساس میکنند تنها هستند و رهگذرهای دور و بَر بیخیال ایستاده و واکنشی نشان نمیدهند، مرا خشمگین میکند. تا حالا ندیدم یک از رهگذرها بایستد و به کسی که متلک میگوید، تشر بزند: «هی، این خانم رو راحت بذار!»
لوئیزه در ادامه میافزاید: «حالا حواسم بیشتر جمع است که هر وقت موردی پیش بیاید، در حمایت از زنان دیگر وارد عمل بشوم. اگر متلکپرانی به عنوان جرم محسوب شود، آنوقت در خیابان احساس امنیت بیشتری خواهم داشت.»
لوئیزه در اینستاگرام فعال است و با طرح موضوع متلکپرانی، زنان دیگر را دعوت میکند که تجربه خود را بنویسند و انتشار دهند. وی از آنها میخواهد در مقابل این موضوع بیتفاوت نباشند. او میگوید: «میخواهم به آنهایی که مورد آزار قرار گرفتهاند و متلک شنیدهاند جرأت بدهم. وقتی داستان آنها را میخوانم، به محل مربوطه میروم و همان متلکهایی را که به آن زن گفته شده با گچ روی آسفالت مینویسم. اینطوری میخواهم توجه بقیه مردم را به موضوع متلکپرانی جلب کنم…. شاید با دیدن این جملهها، مردهایی که میخواهند متلک بگویند، کمی فکر کنند و این کار برای آنها سختتر بشود.»
لوئیزه در ادامهی بیانِ تجربه خودش میگوید: «اغلب مواقعی که زنان با متلکپرانی مواجه میشوند، تنها گذاشته میشوند. میخواهم صدای آنها باشم. اینکه در این مورد صحبت شود کمک بزرگی خواهد بود که آدم میفهمد تنها نیست. من خودم دیگر آن احساس تنها بودنِ سابق را در چنین مواردی ندارم. مهم این است که چشم فرو نبست و خود را کنار نکشید.»
لوئیزه ادامه میدهد: «جامعه ما هنوز آنقدرها هم که فکر میشود پیشرو نیست. دور و بَر خودم هنوز از مردان بسیاری میشنوم که ما نیازی به فمینیسم نداریم چرا که زن و مرد با هم برابرند. اما در همین جامعه هنوز هم خیلی وقتها نسبت به زنان نگاه ابزاری، به عنوان وسیلهای برای ارضای مردان، حاکم است. این موضوع را نه تنها در متلکپرانی به زنان، بلکه همچنین میتوان در اینکه زنان چطور روی جلد مجلهها یا در تبلیغات مورد استفاده قرار میگیرند، مشاهده کرد. هر کلام یا رفتار و عملی که در آن با زن به عنوان یک وسیله برخورد شود یا به او اینگونه نگریسته شود، در آن نوعی فرهنگ خشونت علیه زنان پنهان است که در آن میخواهند چنین وضعی را امری عادی جلوه دهند. از اینکه هر بار در خیابان به من به عنوان وسیلهای که تحریککننده است نگاه شود، حالم بهم میخورد.»
آنتونیا کُووِل دانشجوی ۲۰ سالهای که دادخواست مربوط به متلکپرانی را تنظیم و منتشر کرده در شهر کوچکی به نام فُلدا در ایالت هِسِن آلمان زندگی میکند. در فوریه ۲۰۲۱ وبسایت روزنامه محلی «اخبار فُلدا» در مورد دادخواستی که در مورد متلکپرانی برای پارلمان آلمان ارسال شده بود، نوشت: کمیسیونی در پارلمان آلمان در حال بررسی دادخواستی است که در مورد متلکپرانی دریافت کرده. اما هنوز به دلیل محدودیتهای کرونایی که همه چیز را کُند کرده، معلوم نیست که این بررسی چه مدتی طول خواهد کشید.
این روزنامه ادامه میدهد: آنتونیا کُووِل تا کنون با سیاستمداران و رسانههای مختلفی دیدار داشته است. وی میگوید برای خیلیها طرح این مسئله غافلگیرکننده و مانند یک سورپرایز بود و هنوز درک نکردهاند که مسئله چیست. این دانشجوی ۲۰ ساله اضافه میکند: «شاید به خاطر لفط تحقیرآمیز متلکپرانی، سیاستمداران آن را جدی نمیگیرند. شاید هم تحت تاثیر کرونا، رسیدگی به این موضوع عقب افتاده. اما مسئله اصلی من این است که آیا متلکپرانی در چارچوب قوانین جَزایی قابل بررسی هست یا نه.»
اینک توپ در زمین سیاستمداران و قانونگذاران آلمان است که چگونه به این دادخواست رسیدگی کنند. آیا آمادگی دارند تا با درک اهمیت این موضوع برای زنان و برای کل جامعه، طرح و لایحهای جهت تعیین متلکپرانی به عنوان جرم و اقدامی که خلاف شمرده شود تنظیم کنند؟ مسلما دهها هزار زنی که این دادخواست را امضا کردهاند، اگر واکنش مناسبی از سوی سیاستمداران نبینند، این عزم را دارند که اعتراض خود را گسترش داده و در اشکال دیگر و جدیدتر دنبال کنند.
منبع : کیهان لندن
حقیقت مانا
دیدگاهها بسته شدهاند.