نیکلا باورز : رژیم ایران نه قابل دوام است نه قابل اصلاح

در تفسیر خود نیکلا باورز تصریح می کند که اشغال عراق توسط ارتش آمریکا و سپس برآمدن گروه داعش برای مدتی به توسعۀ نفوذ جمهوری اسلامی ایران در منطقه کمک کرد. اما، این توسعۀ نفوذ به بهای سنگینی برای ایران و به ویژه مردم این کشور صورت گرفت.

نویسندۀ فرانسوی نوشته است که تمام ظرفیت های بزرگ ایران برای توسعۀ اقتصادی در داخل نابوده شده و علت این امر غصب درآمدهای نفتی توسط روحانیان، سلطۀ سپاه پاسداران بر تمام فعالیت های اقتصادی، فساد سایه‌گستر و فاجعۀ زیست محیطی است که تمام توانایی های ایران را برای خروج از بن بست تحلیل برده اند.

نیکلا باورز تصریح کرده است که تحریم های آمریکا آخرین تیر خلاص را به این ظرفیت ها زده است. به گفتۀ مفّسر فرانسوی از زمان تأسیس حکومت اسلامی در ایران تولید ناخالص این کشور به کمتر از پنجاه درصد تولید ناخالص ترکیه کاسته شده، در حالی که در آستانۀ انقلاب اسلامی، تولید ناخالص ایران ۲۶ درصد بیش از تولید ناخالص ترکیه بود. به گفتۀ نیکلا باورز امروز اقتصاد کره جنوبی چهارده برابر بزرگتز از اقتصاد ایران است، در حالی که در سال ١٣۵٧ اقتصاد ایران ٣۹ درصد قوّی تر از اقتصاد کره جنوبی بود.

نویسندۀ فرانسوی با اشاره به فقر سایه گستر در ایران می افزاید : ۴۰ درصد مردم ایران با کمتر از ده دلار در روز زندگی می کنند. یک پنجم جمعیت فعّال این کشور بیکار هستند و بیکاری شامل ۵٠ درصد جوانان ایران می شود که در نتیجۀ آن سالانه ١۲۵ هزار جوان دیپلمۀ ایرانی کشور خود را ترک می کنند.

رکود اقتصادی و فقر، به گمان نیکلا باورز، علت اصلی بی ثباتی اجتماعی و شیوع اعتراض ها و اعتصاب های بی وقفه در کشور است. به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی بخش های گسترده ای از مردم ایران از گروه ها و طبقات مختلف اجتماعی به صف ناراضیان پیوسته اند به طوری که حتا محافظه کارترین بخش های جامعه به نشانۀ اعتراض تغییر دین داده و بعضاً به آئین زرتشتی می گروند.

نیکلا باورز می افزاید که ایدئولوژی انقلاب اسلامی مُرده است و تنها به یاری سرکوب و تنفر از آمریکا به بقای خود ادامه می دهد. نیکلا باورز می گوید : در نهایت انقلاب ایران بن بست اسلام سیاسی را تأئید می کند. او معتقد است که رژیم مذهبی برآمده از این انقلاب روحانیان را ثروتمند کرده و مردم ایران را به افلاس کشانده است. “باورز” تأکید می کند که افزایش بودجۀ نظامی ایران که به ١۶ میلیارد دلار بالغ می شود و همچنین توسعه طلبی های منطقه ای حکومت اسلامی اکنون مهمترین موانع توسعۀ اقتصادی و منشاء تداوم و تعمیق فقر در این کشور به شمار می روند. نیکلا باورز در ادامه نتیجه گرفته است که “همانند اتحاد شوروی، رژیم ملاها در ایران نهایتاً نه قابل دوام است نه قابل اصلاح.”