نه گفتن به تحریم یعنی تقویت گزینه‌های ادامه حکومت یا حمله نظامی

حاصل نظام جمهوری اسلامی‌ برای مردم ایران ده‌ها هزار اعدامی، صد‌هاهزار انسان زندانی و شکنجه شده و انسان مورد تجاوز قرار گرفته است. بسیاری از جان بدربردگان از این جنایات و بسیاری از خانواده‌ها و بازماندگانشان بعد از سال‌ها هنوز هم از آثار ویرانگر جسمی، روانی و روحی این آسیب‌ها رنج می‌برند. حاصل این  نظام صدهاهزار نفر کشته و زخمی‌ و مفقود در یک جنگ هشت ساله و خانمانسوز است. حاصل جمهوری اسلامی‌ میلیون‌ها ایرانی مهاجرت کرده از وطن است که شمار نامشخصی قربانیِ در بین راه و در کشورهای مختلف را نیز باید به آن افزود. به این سیل مهاجرت میلیونی باید به از هم پاشیدگی هزاران خانواده نیز اشاره کرد و به پدران و مادران پیری که در تنهایی و بیماری مرگ را در آغوش گرفتند اما آرزوی در آغوش گرفتن فرزندانشان را با خود به زیر خاک سرد بردند. حاصل حکومت ولایت فقیه در ایران، گروگانگیری، صدور جنگ و تروریسم و توسعه تسلیحات موشکی و مراکز هسته‌ای است که صد‌ها میلیارد دلار از اموال مردم ایران را به کام خود فرو برده و باعث بی‌اعتباری ایران و ایرانی در جهان شده است.

جمهوری اسلامی‌ نه تنها مرگ و ویرانی را برای مردم ایران به همراه آورده بلکه در منطقه و جهان نیز جنگ و کشتار و نابودی و قحطی و آواراگی را موجب گشته است. دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه، آشوب و کشتار در مراسم حج، تاسیس و راه‌اندازی حزب‌الله در لبنان راه‌اندازی و تقویت حشدالشعبی در عراق و حمایت از گروه‌های جنگ‌طلب و آشوبگر در فلسطین و افغانستان، یمن و بمب‌گذاری در آرژانتین و ترور ایرانیان در کشورهای مختلف جهان، تنها نمونه‌هایی از این دست است. حاصل دخالت جمهوری اسلامی‌در یمن  کشته شدن هزاران نفر و گرسنگی میلیون‌ها انسان بوده است (۱۴ میلیون یمنی در خطر گرسنگی و قحطی).

حاصل حمایت نظام جمهوری اسلامی‌از حکومت سوریه، کشته شدن‌ صدهاهزار نفر و ویرانی بسیاری از شهرها و آوارگی میلیون‌ها نفر از کشورشان بوده است (بیش از ۵۰۰ هزار کشته در جنگ سوریه).

جدا از نقش قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی مانند عربستان، دولت ایالات متحده آمریکا، روسیه و اتحادیه اروپا، تا آنجا که به حکومت ایران بر می‌گردد، جمهوری اسلامی‌ یکی از مهمترین و تعیین‌کننده‌ترین بازیگران و ادامه دهندگان این جنگ و کشتارها بوده است. نه تنها راه پایان درد و رنج مردم ایران بلکه راه نجات مردم منطقه و جهان از بسیاری از بحران‌های کنونی نیز در پایان همین حکومت نهفته است.

در روزها و ماه‌هایی که مردم ایران زیر فشار اثرات تحریم قرار دارند، حکومت ایران منابع ارزی و امکانات موجود را صرف اهداف و برنامه‌های دیگری می‌کند. مردم ایران قبل از تحریم نیز بر تخت‌های بیمارستان جان می‌دادند، یا اصلا به بیمارستان راه داده نشده و در جلوی بیمارستان رها شده و همانجا جان می‌سپردند. وضعیت اسفناک امروز مردم ایران ناشی از یک حکومت فاسد و دزد و نالایق است. اولویت این نظام هیچگاه مردم ایران نبوده. بی‌لیاقتی و بی‌تدبیری، ناکارآمدی، ناتوانی تخصصی، بی‌اعتنایی به منافع ملی ایران و ایرانیان، دزدی‌های نجومی‌ و اختلاس‌های میلیاردی و بی‌توجهی به رنج و درد مردم ایران قبل از تحریم‌ها هم بوده است. وضعیت فعلی مردم ایران از آثار جانبی تحریم است. به برخی از بر باد دادن‌های اموال مردم ایران نگاه کنید:

– علیرغم کمبود دارو در ایران، جمهوری اسلامی‌۲۰۰ تن دارو به کربلا و نجف فرستاد. 
– درمان و دارو برای دیگران، مرگ برای بیماران ایران.
– عدم حمایت وزارت بهداشت از بیماران «اس ام ای».
– کمک‌های مالی شهرداری تهران به موسسات و نهادهای فرهنگی مذهبی.
–  کمک ۸۰۰ میلیونی سپاه به بازسازی اماکن مذهبی عراق.
– تأمین مالی تروریست‌های خاورمیانه از صندوق توسعه بانک مرکزی.
– افشاگری۳۰میلیارد دلاری احمدی نژاد در باره برنامه هسته‌ای.
– مرگ نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر در حوادث رانندگی در ایران طی ده سال (حتی مرگ شهروندان ایرانی در جاده‌ها را نیز در اساس باید در نالایقی حکومت و سیاست‌ها و اولویت‌بندی‌های اشتباه جستجو کرد).

موارد فوق، تنها چند نمونه از غارت و به هدر دادن اموال و نابودی جان مردم ایران توسط حکومت جمهوری اسلامی‌ است. این موارد ربطی به تحریم‌ها ندارد، بلکه ناشی از سیاست‌هایی است که منافع ملی ایران را فدای سیاست‌های توسعه‌طلبانه و نابخردانه یک حکومت مذهبی کرده است.

هر روز ادامه نظام جمهوری اسلامی‌ منشاء مرگ هزاران ایرانی و نابودی بسیاری از مناطق سرزمین و منابع طبیعی ایران می‌باشد. اگر تحریم‌های اعمال شده از سوی ایالات متحده آمریکا نهایتا عمر این حکومت را کوتاهتر کند، نتیجه آن پیشگیری از ادامه‌ی مرگ ده‌هاهزار انسان در ایران و خارج از ایران خواهد بود. نه تنها باید تحریم‌های کنونی را ادامه داد بلکه برای پایان دادن هرچه زودتر به عمر این حکومت، باید تحریم‌ها را تشدید هم کرد. به ویژه این حکومت باید مشمول تحریم‌های شدیدتر بانکی، تحریم در زمینه استفاده از امکانات و تجهیزات ماهواره ای تلویزیونی برای ماشین تبلیغاتی در ایران و خارج از ایران و تحریم‌های سختگیرانه دیپلماتیک شده و دولت‌های جهان باید سفر کارگزاران این حکومت به کشورهای خود را ممنوع و یا بسیار محدود کنند.

نه گفتن به تحریم یعنی تقویت گزینه‌های دیگر

نه گفتن به تحریم، یعنی تشدید گزینه نظامی‌ و جنگ که در چنین حالتی می‌تواند آثار بسیار مرگبار و ویرانگرتری نسبت به تحریم‌ها داشته باشد. همچنین نه گفتن به تحریم، یعنی ادامه حکومت فعلی با همه جنایات و یاغیگری‌هایش و با همه سیاست‌هایی که حاصلش جز بر باد دادن هر چه بیشتر منافع ایران و ایرانیان نبوده و جز مرگ و نیستی بیشتر برای ایرانیان چیز دیگری به ارمغان نخواهد داشت. چهل سال گذشته به خوبی این استدلال را تائید می‌کند.

کارگران و مردم رنجدیده و محروم ایران در بسیاری از اعتراضات خود از دی‌ماه ۱۳۹۶ به بعد بارها و با صدای بلند فریاد می‌زنند که کارد از استخوانشان گذشته و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. در شرایط کنونی بجای مخالفت با تحریم، باید بر حکومت ایران فشار آورد که از سیاست‌های جنگ‌طلبانه، تروریستی و ضد حقوق بشری‌اش دست برداشته و داوطلبانه قدرت را به مردم واگذار کند، در غیر اینصورت و هرچقدر دیرتر این رژیم تسلیم شود، تغییرات پیش رو با درد و رنج و هزینه‌های بیشتری همراه خواهد شد.

انداختن تقصیر مشکلات و سختی‌های امروز مردم ایران به گردن تحریم‌ها و ترامپ، کمک کردن به جمهوری اسلامی، علی خامنه‌ای، حسن روحانی و دیگر کارگزاران نظام جمهوری اسلامی‌ برای فرار از پذیرش مسئولیت‌هایشان است. نشان دادن بیماران بر روی تخت‌های بیمارستان و اشاره به درد و رنج مردم ایران، استفاده ابزاری از همین مردم در یک کارزار تبلیغاتی است که نه به نفع مردم ایران بلکه در راستای طولانی‌تر کردن عمر همین حاکمانی است که آنان را به این روز اسفبار کشانده‌اند. دارو و مواد غذائی شامل تحریم نیستند. اما اگر مردم در این زمینه با مشکل مواجه هستند دلیلِ اول، آن است که منابع ارزی که باید در این موارد هزینه شود، از سوی حکومت صرف اهداف دیگری می شود. (چند نمونه بالا را ببینید) اگر هم در معاملات بانکی برای خرید و واردات مواد غذائی، دارو و تجهیزات پزشکی مشکلی وجود دارد، علت آن است که حکومت نمی خواهد به مقررات جهانی در امور بانکی تعهد داشته باشد و در تلاش است تا به روش خودش به پولشوئی و هزینه کردن ارز برای اهداف جنگ طلبانه و تروریستی ادامه دهد.

آنان که تحریم را تقبیح، اما علیه سیاست‌های جنایتکارانه، جنگ افروزی‌های منطقه‌ای و تروریستم دولتی حکومت ایران، کشتار دگراندیشان و نقض سیستماتیک حقوق بشر و سیاست‌هایی که تحریم‌ها را موجب گشته سکوت کرده یا هیچ حرف جدی‌ای نمی‌زنند، عملا گزینه‌ی ادامه‌ی حکومت جمهوری اسلامی‌ یا گزینه جنگ و حمله نظامی‌ را تقویت می‌کنند.

http://www.hanifhidarnejad.com