حنیف حیدرنژاد-
پس از آنکه روزنامه فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ در تاریخ 13.05.2020 مطالبی در ارتباط با سازمان مجاهدین خلق با عنوان «در آلبانی باید شیطان زندگی کند»، منتشر کرده و برخی اتهامات را متوجه این سازمان نمود، “شورای ملی مقاومت” در آلمان، از سوی سازمان مجاهدین خلق برعلیه این روزنامه به دادگاه شکایت کرد. در پایانِ رسیدگی به این شکایت، دادگاه در تاریخ 23 ژوئن 2020 تشکیل جلسه داد و روز بعد، حکم خود را صادر نمود.
“شورای ملی مقاومت”ِ در یک اطلاعیه به تاریخ ۵ تیر ۱۳۹۹(۲۵ ژوئن۲۰۲۰) با اشاره به این حکم دادگاه می نویسد:
“دادگاه هامبورگ، پس از یک رسیدگی فوری، به روزنامه فرانکفورتر آلگماینه دستور داد ۳ فقره افترائاتی را که در روز ۱۳ می (۲۴ اردیبهشت) در سایت خود علیه سازمان مجاهدین خلق ایران و اعضای آن در آلبانی نوشته بود، حذف کند و این ادعاها را دیگر تکرار نکند. فرانکفورترآلگماینه در آن زمان در یک مقاله بسیار شک‌برانگیز تحت عنوان «در آلبانی باید شیطان زندگی کند» افترائاتی را به نقل از بریده‌مزدوران منعکس کرده بود. […] افترائات بریده مزدوران که به گفته خبرنگار مربوطه از جانب مجاهدین بعنوان مأموران اطلاعات رژیم ایران تحقیر می‌شوند صحبت از شکنجه و آزار در سازمان، ممنوعیت ارتباط با خویشاوندان، ممنوعیت دسترسی به تلفن و برخورداری از کمک مالی عربستان سعودی برای پرواز از عراق به بالکان عنوان شده است.”
“بریده مزدور”، واژه ای است که سازمان مجاهدین خلق در مورد افرادی که پس از سال های طولانی عضویت در این سازمان آن را ترک کرده اند، بکار می برد. این سازمان تلاش می کند در پوشش حمله به دسته ای از اعضاء سابق خود که با جمهوری اسلامی همکاری می کنند، با تعمیم دادن این واژه به همه جداشدگان، هر نوع مخالفت با خود را به همکاری با وزارت اطلاعات رژیم ایران نسبت دهد.
موارد نامعلوم
در اطلاعیه “شورای ملی مقاومت” به سه مورد که دادگاه در حذف آن از نوشته روزنامه فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ رای داده، اشاره شده است. اما در این اطلاعیه مشخص نیست که تعداد کل مواردی که این سازمان برعلیه آن اعتراض کرده بوده، چه تعداد بوده است. اگر تعداد موارد اعتراضی بیشتر از این سه مورد بوده است، آن موارد کدام است و نظر دادگاه در مورد آن موارد دیگر چه بوده است و چرا برای حذف آنها از نوشته فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ رای نداده است؟ در مقاله «در آلبانی باید شیطان زندگی کند» که هنوز بر روی سایت این روزنامه قابل دیدن است، موارد دیگری در مورد سازمان مجاهدین نوشته شده است، از جمله:
– جهت گیری سازمان مجاهدین التقاطی از اسلام و کمونیسم است.
– ده ها نفر از جدا شدگان از شسشوی مغزی در این تشکیلات سخن می گویند.
– دامن زدن به فضای شخصیت پرستی بر گِرد مریم و مسعود رجوی.
– در کمپ مجاهدین در آلبانی، زنان و مردان از هم جدا زندگی می کنند (جدا سازی جنسیتی) و افراد باید در نشست های روزانه ایدئولوژیک از تصورات جنسی خود گزارش دهند.
– فرماندهان از گزارش های جنسی که از افراد می گیرند استفاده می کند تا در نشست های روزانه بر سر آنها فریاد بزنند: چطور می خواهی مردم ایران را نجات دهی، وقتی هر روز تحریک جنسی میشی؟
– در اوائل انقلاب، این سازمان برعلیه خامنه ای بمب گذاری کرد.
– درعراق صدام به آنها تسلیحات داد، آنها شانه به شانه نیروهای صدام حسین برعلیه مردم خودشان می جنگیدند.
– به نقل از یک روزنامه نگار تحقیقی آلبانیائی: در آلبانی کسی نمی خواهد گروهی را در کشورش داشته باشد که می توانند اقدامات تروریستی انجام دهند. کسی نمی داند چه زمانی آنها فعال خواهند شد.
– به لحاظ سیاسی، این گروه حمایت اجتماعی زیادی در ایران ندارد. برخی از ناظران حتی می گویند که این گروه در ایران بسیار مورد تنفر مردم است.
پرسش: آیا سازمان مجاهدین خلق به موارد فوق اعتراضی ندارد؟ آیا اعتراض ندارد که آیا واقعا این سازمان بود که برعلیه خامنه ای بمب گذاری کرد؟ این اتهام خیلی بزرگی است و اعتراض نکردن برعلیه آن، یعنی پذیرفتن اتهامات تروریستی!
آیا سازمان مجاهدین اعتراض ندارد که از صدام اسلحه می گرفت و افرادش شانه به شانه نیروهای صدام برعلیه مردم ایران می جنگیدند؟
آیا سازمان مجاهدین به شستشوی مغزی افراد خود و دامن زدن به شخصیت پرستی بر گِرد مسعود و مریم رجوی اعتراض ندارد؟ اعتراض نکردن در این مورد یعنی قبول مناسبات سِکت گونه!
آیا سازمان مجاهدین اعتراض ندارد که علیرغم تبلیغات زیاد در آلبانی، بسیارانی در این کشور از اینکه این سازمان بتواند در آینده اقدامات تروریستی انجام دهد، ناراضی هستند؟
آیا سازمان مجاهدین اعتراضی ندارد که مورد تنفر شدید مردم ایران بوده و حمایت اجتماعی در بین مردم ایران ندارد؟
آیا سازمان مجاهدین اعتراض ندارد که افراد خود را مجبور به گزارش نویسی و گزارش دهی روزانه در مورد تصورات جنسی خود می کند؟ و ….
اگر سازمان مجاهدین در موارد فوق اعتراضی به دادگاه نکرده، پس یعنی آنها را قبول دارد. اگر هم اعتراض کرده و دادگاه به حذف آنها از نوشته روزنامه فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ رای نداده، یعنی دلایل سازمان مجاهدین را نپذیرفته است. در این حالت، چرا این سازمان تمام حکم دادگاه را به اطلاع مردم نمی رساند؟
رفتار متناقض سازمان مجاهدین خلق
1. سازمان مجاهدین خلق در کشور آلمان به درستی از حق خود برای ارائه شکایت به مراجع قضائی بر علیه رسانه های این کشور استفاده می کند. این سازمان باید سپاسگزار باشد که حاکمیت قانون، حقوق این سازمان را محترم شمرده و هر کجا که در مورد آن به نادرستی اتهامی وارد شده باشد، با حکم قانون باید تصحیح شود.
2. چگونه است که سازمان مجاهدین خلق اتهام زدن ناروا به خود را قبول نداشته و به درستی برعلیه آن شکایت می کند، اما خود به نادرستی و بدون هیچ مدرک و سندی برعلیه مخالفینش، شدیدترین اتهامات را مطرح می کند؟
3. در حالی که سازمان مجاهدین از ابزار قانونی برعلیه رسانه های خارجی استفاده می کند، چرا برعلیه منبعِ خبر این رسانه ها، که این سازمان آنها را «مزدور وزارت اطلاعات» می نامد، در کشور محل سکونت آنها اقدام قانونی به عمل نمی‌آورد؟ وقتی سازمان مجاهدین می‌تواند این افراد را در همان کشور محل سکونتشان به دادگاه بکشاند، پس چرا این کار را نمی‌کند و چرا کوتاهی می‌کند؟
سازمان مجاهدین از تاثیر گذاری رسانه های مختلف غربی بر خوانندگان خود، بویژه سیاستمدارانی که این سازمان با لابی گری و خرج پول های هنگفت، حمایت آنها را جلب می کند، خبر دارد. شکایت این سازمان به دادگاه برای کم اثرتر کردن تاثیر این نوشته ها بر این دسته از سیاستمداران است. گذر زمان اما نشان خواهد داد که این سیاستمداران زیر فشار افکار عمومی و بخاطر روشنگری رسانه های آزاد و گزارش دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی کشورشان در مورد ماهیت واقعی سازمان مجاهدین، ناگزیربه تجدید نظر در مورد رابطه خود با این سازمان خواهند شد و منافع کوتاه مدت خود را با از دست دادن اعتبار آینده خود عوض نخواهند کرد. آنها دیر یا زود پی خواهند برد که آینده ایران با رژیم جمهوری اسلامی و یا سازمان مجاهدین خلق پیوند نخورده، بلکه باید در بین نیروهای دمکرات و مردمی، دنبال شریکی برای آینده خود بگردند.
حقیقت مانا
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.