به دختران زیبا چهر میهنم، درخیابانها ومیدانها:
به دنیا بگویید:«طوقی ماه ام وخورشید»
“طوقی ماه ام و خورشید ” ۰۰/۹/1۱۳۹۲
از جا کنده میشدم
با نگاه خورشید
میدانستم
نه بردۀ بادم
نه بردۀ قلاده های مُطّلا
از سرشت انسانم
طوقی ماه ام و خورشید
اینگونه
از پشت ” خورشید و
” شکم ” ماه
بر آمدم
از نیای نور
ای زنجیر بافهای هراس
با من
اینگونه با اشارت و ایما و ترس
از تشعشع خورشید سخن مران.
باصد کنایه و رمز
از سپیدۀ ماه
سخن نچین .
مادرم – ماه وشی رقص کنان در شب تنهای شما
پدرم
نوروشِ هستی ها
و منم !
اینک !
توأمان مَه و خورشید
فّر شعله های برین و بی فنا
روزان و شبان
پی آزادی
از بند ها …
طوقی از ماه ام و خورشید
ازکتاب:« قرارمان عشق بود – نه کین!» سیامک نادری
سایت حقیقت مانا- سیامک نادری- ۲۰دی ۱۳۹۶
