-«سوم دى‌ماه روز نكبتى از خشونت عریان رئیس زندان اوین و مردان امنیتى او براى من بود.»
-«تنها امیدى كه مرا با تن كبود و پر از زخم و شكستگى سرپا نگه داشته، عشق به ملت رنج كشیده و سربلند ایران و فریاد اعتراض آنها بر سر ظالم است.»
نرگس محمدى در نامه‌اى که توانسته است به دست دوستانش به بیرون از زندان اوین برساند، از حمله وحشیانه به خود و ٧ زندانى دیگر که به مناسبت چهلم قربانیان اعتراضات آبان ماه گذشته در اعتصاب غذا بوده‌اند، پرده برداشته است.
او در این نامه فاش کرده چگونه او را به دفتر رئیس زندان برده و در حضور یک افسر اطلاعاتى به شدت کتک زده و گفته‌اند به زندان زنجان منتقل خواهد شد.
نرگس نوشته: وقتى متوجه شدم بهانه قرار ملاقات با وکیلم اساسا دروغ و فریبى براى خارج نمودن من از زندان بوده شروع به مقاومت کردم. اما آقاى ضیایى (رئیس زندان) از هیچ توهین و تهدیدى فروگذار نکرد و وقتى از جایم بلند شدم و بدون هیچ پاسخى به او اتاق را ترک کردم، هنگامى که از پله‌ها پایین آمدم، صداى دویدن او را پشت سرم شنیدم و در دو قدمى در خروجى ساختمان با صحنه وحشتناکى روبرو شدم. آقاى ضیایى و چند مرد دیگر آماده بودند مانع خروج من شوند. ضیایى با تمام نیرو بازوهاى مرا گرفت و به شدت به کنج راهرو کشاند بطوری که شوکه شده بودم. هر بار به سوى در مى‌رفتم، با هجوم او و مردان همراهش به این طرف و آن طرف پرتاب مى‌شدم. سرانجام خود را به در خروجى رساندم. ولى او دوباره به من حمله‌ور شد و در حالی که بازویم را گرفته بود مرا به عقب مى‌کشید، دستم را به در کوبیدم بطوری که شیشه‌هاى در خرد شد. او دستم را گرفته بود و به بالاى پله‌ها مى‌کشید تا مرا به اتاق خودش ببرد. اما مقاومت مى‌کردم که همراهش نروم و از ساختمان خارج شوم و به بند زندان برگردم. ناگهان کتفم صدایى شبیه شکستگى کرد. به او مى‌گفتم دستانم دارد مى‌شکند و در حال خونریزى است.
نرگس در نامه‌اش اضافه کرده: روز سوم دى‌ماه براى من روز نکبتى از خشونت عریان مردان امنیتى و زندان علیه من بود که بارها گفته‌ام هیچ امکان ادامه زندگى براى من باقى نگذاشته، اما آنچه در این بند عمومى و میان زنان متهم و مجرم عادى و با تن پر از کبودى و زخم و درد مرا سرپا نگه داشته، عشقم به ملت رنج‌کشیده و سربلند سرزمینم و آرمان عدالت و آزادى است.
نرگس افزوده: به خون پاک و به ناحق ریخته مظلومان و بى‌گناهان کشته و مجروح شده، سوگند یاد مى‌کنم تا لحظه دم فرو بستن ابدى از گفتن هر حرف حق و از فریاد بر سر ظالم و حمایت از عدالت‌جویان و آزادیخواهان و تحقق صلح پایدار دست برنخواهم داشت.
غلامرضا ضیایى رئیس زندان اوین، پیش از این رئیس زندان مخوف کرج بود و به دلیل خوش‌خدمتى و شکنجه بى‌رحمانه زندانیان سیاسى براى گرفتن اقرار از آنان، ترفیع مقام گرفت و رئیس بزرگترین زندان ایران شد.
نرگس محمدى ۴٧ سال دارد و در حال گذراندن ١۶ سال زندان به اتهام تبلیغ علیه جمهورى اسلامى است. او پیش از این هم چند بار زندانى شده بود و آخرین بار در سال ٢٠١۵ به دلیل ملاقات با کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی وقت اتحادیه اروپا بازداشت و زندانى شد.
نرگس محمدی برنده چند جایزه جهانى براى صلح از جمله جایزه آندره ساخاروف است.
حقیقت مانا
